مسیر تکامل انسان دشوار است

ما سفری را آغاز کرده‌ایم که هدف آن رسیدن به خود، شناخت خود و در نهایت رسیدن به وادی عشق است.
مبدأ و نقطه آغاز این سفر، وادی اول (تفکر)، یعنی پایه و اساس همه ساختارها، خواهد بود.

این وادی به ما می‌گوید: تفکری درست و واقع‌بینانه داشته باشید، سپس نقشه‌ای حساب شده ترسیم کنید که بتوانید با وضعیت مناسب، به هدف نهایی برسید.
زمانی‌ که وادی اول را اجرایی می‌کنیم، متوجه می‌شویم، به دلیل عدم تفکر صحیح، چه مشکلات و تخریب‌های جسمی و روانی را به خود وارد کرده‌ایم؛ باید حرکتی را آغاز کنیم تا به تدریج مشکلات را حل نماییم و در زندگی به آرامش برسیم. برای این امر، لازم است که از وادی اول عبور کنیم؛ به طور قطع، پس از این مرحله وارد وادی دوم می‌شویم که در این وادی گفته می‌شود: «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم».

این وادی به ما امید می‌دهد که با وجود مشکلات بسیار در زندگی که گاهی توان حل آن‌ها را نداریم و به خاطر آن‌ها احساس بیهودگی و پوچی می‌کنیم، تفکری اشتباه است؛ چراکه همه مخلوقات خداوند، ارزشمند هستند.

هر یک از ما برای رسالتی پا به این هستی گذاشته‌ایم. هیچ چیزی در این هستی، بیهوده خلق نشده است.
مصداق این موضوع، آیه‌ای از قرآن کریم است که می‌فرماید: آیا پنداشته‌اید که ما‌ شما را بیهوده خلق کرده‌ایم؟
خداوند در درون انسان، نیرو و توانایی‌هایی قرار داده است که آرام و بی‌صدا هستند؛ باید خودمان به آن‌ها توان حرکت بدهیم. زمانی که نیروهای خفته درون ما بیدار شدند، خود را خواهیم شناخت و به ارزش وجودی و فلسفه خلقت پی خواهیم برد.
آقای مهندس بیان می‌کنند: «معجزه حیات، خود حیات و زندگی است؛ به شرط اینکه انسان مسیری درست را انتخاب نماید».

ما با افکار و اندیشه درست و یاری گرفتن از نیروها و پتانسیل‌های درونی خود می‌توانیم، مشکلات را برطرف کنیم و دنیای درونی خویش را تبدیل به دنیایی آباد نماییم.
خداوند پس از خلق انسان، نعمت بزرگ اختیار که ابزاری بسیار مهم است را به او داد تا زمانی‌ که بر سر دو راهی خیر و شر قرار می‌گیرد، بتواند، مسیر درست را انتخاب نماید.

زندگی گذرگاه سختی است که انسان باید از آن عبور کند، در این مسیر، او بر سر دو راهی‌هایی قرار می‌گیرد و حق انتخاب دارد که به سمت تاریکی یا روشنایی برود.
به طور قطع، انسان باید تاریکی‌ها را پشت سر بگذارد تا به روشنایی‌ها برسد.
مسیر تکامل انسان دشوار است؛ اگر ما مشکلاتی داریم، به دلیل تفکر غلط است. همچنین به دلیل القائات منفی، فکر می‌کنیم، موجودی ناتوان و بی‌ارزش هستیم که در نهایت، باعث سقوط ما به عمق تاریکی‌ها خواهد شد؛ اما باید بدانیم، فراز و نشیب‌های زندگی، ما را کارآزموده خواهد کرد.

گاهی اوقات فراموش می‌کنیم، خداوندی که هستی را با این نظم و قانون خلق کرده، ما را یاری خواهد رساند به شرط اینکه در مسیر درست حرکت کرده و از ضدارزش‌ها دوری کنیم.
هستی و خلقت خداوند، قوانینی دارد. هر ذره‌ای در هستی، هدفی را دنبال می‌کند و باید کاری انجام دهد که برای او تعیین شده است تا در نهایت، کائنات و هستی به تعادل برسند.
حتی یک بوته بیابانی نیز رسالتی به عهده دارد که ما به دلیل عدم شناخت فلسفه هستی و خلقت، از آن اطلاعی نداریم و بی‌ارزش می‌پنداریم.

زندگی و حیات ادامه دارد؛ باید همیشه امیدوار باشیم که پس از تاریکی شب، سپیدی روز فرا خواهد رسید؛ می‌بایست صبر کنیم باور داشته باشیم که قدرت مطلق، هرگز ما را تنها نخواهد گذاشت؛ بنابراین تا زمانی که فرصت زندگی داریم؛ باید زندگی کنیم و با تمام توان در مسیر درست و مستقیم حرکت نماییم تا شهر وجودی خود را با تفکرات درست، آباد سازیم.

نویسنده: راهنما همسفر طیبه (لژیون چهارم)
ویراستاری: همسفر سعیده (لژیون هفتم) دبیر سایت
ارسال: همسفر منصوره (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو